Сёння мы здзейснім невялікае кругасветнае падарожжа, і ў кожным пункце нас будзе чакаць… салодкі сюрпрыз традыцыйнай мясцовай кухні! Як выдатна абляцець усе краіны свету, пазнаёміцца з карэннымі жыхарамі, адчуць дух краіны, паспрабаваць аўтэнтычную кухню. Такім чынам, вегетарыянскія прысмакі з розных куткоў свету!
Індыйскі дэсерт родам з усходняга штата Адыша (Арыса). З мовы урду Rasmalai перакладаецца як «нектарны крэм». Для яго падрыхтоўкі бярэцца кіпры індыйскі сыр панир, які прамакаюць тоўстымі сліўкамі. Расмалай заўсёды падаецца халодным; асаблівы каларыт стравы надаюць карыца і шафран, якімі яго часам пасыпаюць. У залежнасці ад рэцэпту ў расмалай таксама дадаюць цёрты міндаль, молатыя фісташкі і сухафрукты.
У 1945 годзе бразільскі палітык і ваенны дзеяч Брыгадэйра Эдуарда Гомес упершыню балатаваўся на пасаду. Яго знешнасць заваявала сэрцы бразільскіх жанчын, якія збіралі сродкі на яго кампанію, прадаючы яго любімыя шакаладныя ласункі. Нягледзячы на тое, што Гомес прайграў выбары, цукерка атрымала шырокую папулярнасць і была названа ў гонар Бригадейро. Нагадваючы шакаладныя труфелі, бригадейро рыхтуюць з згушчанага малака, какава-парашка і масла. Мяккія шарыкі з насычаным густам абкручваюцца ў невялікія шакаладныя палачкі.
Канада заслугоўвае прыза за самы просты ў свеце рэцэпт дэсерту! Непрыстойна элементарныя і салодкія ірыскі рыхтуюць пераважна ў перыяд з лютага па красавік. Усё, што вам трэба, гэта снег і кляновы сіроп! Сіроп даводзіцца да кіпення, пасля чаго выліваецца на свежы і чысты снег. Застываючы, сіроп ператвараецца ў лядзяш. Элементарна!
Мабыць, самая вядомая ўсходняя слодыч, якую спрабаваў нават лянівы! І хоць сапраўдная гісторыя пахлавы даволі туманная, лічыцца, што ўпершыню яе пачалі рыхтаваць асірыйцы ў VIII стагоддзі да нашай эры. Асманы перанялі рэцэпт, удасканаліўшы яго да таго стану, у якім слодыч існуе сёння: найтонкія пласты цеста фило, усярэдзіне якіх здробненыя арэхі прасякнуты сіропам або мёдам. У былыя часы гэта лічылася задавальненнем, даступным толькі багатым. Да гэтага часу ў Турцыі вядома выраз: «Я не настолькі багаты, каб есці пахлаву кожны дзень».
Страва з Перу. Першая згадка пра яго зафіксавана ў 1818 годзе ў Новым слоўніку амерыканскай кухні (New Dictionary of American Cuisine), дзе ён называецца «Каралеўскае асалода з Перу». Сама назва перакладаецца як «уздых жанчыны» - менавіта той гук, які вы выдасце, паспрабаваўшы перуанскі асалода! У аснове дэсерту ляжыць «манджар бланко» - салодкая белая малочная паста (у Іспаніі - бланманже), пасля якой дадаецца безэ і молатая карыца.
А вось і трапічная экзотыка з далёкага Таіці, дзе вечнае лета і какосы! Дарэчы, какос у Поі - адзін з асноўных інгрэдыентаў. Традыцыйна дэсерт падаецца загорнутым у бананавую лупіну і запякаецца на жывым агні. Поі можна прыгатаваць практычна з любой садавіны, якую можна змяшаць у пюрэ, ад банана да манга. Кукурузны крухмал дадаюць у фруктовае пюрэ, запякаюць, заліваюць какосавым крэмам.