Глиофор масляністы (Gliophorus irrigatus)
- Аддзел: Базідыяльныя грыбы (Basidiomycetes)
- Падраздзяленне: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Клас: Агарыкаміцэты (Agaricomycetes)
- Падклас: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Парадак: Agaricales (Agaricales або Lamellar)
- Сямейства: гигрофоровые (Hygrophoraceae)
- Род: Глиофорус (Gliophorus)
- Тып: Gliophorus irrigatus (Гліафорус алейны)
Глиофора алеістая сустракаецца ў Еўразіі, некаторых рэгіёнах Паўночнай Амерыкі. У Федэрацыі грыбнікі сустракалі яго на Далёкім Усходзе, у Карэліі, на Урале, а таксама ў раёнах Паўночна-Захаду (Пскоў, Ленінград, Мурманск).
Сезон - пачатак жніўня - канец кастрычніка (у асобныя гады грыбоў можа не быць).
Аддае перавагу расці на травастоі, лугах, палянах лісцяных і змешаных лясоў. Любіць вільготныя глебы. Глиофора алеістая ўтварае даволі вялікія групы (да 15 экз.).
Пладовае цела — шапачка і ножка. Грыб ставіцца да разнавіднасцяў пласціністых. Капялюшык – да 5-7 сантыметраў у дыяметры, бэжавы, серабрысты, карычневы. У маладых грыбоў – вельмі выпуклыя, пазнейшыя – плоскія, ляжачыя. Пасярэдзіне можа быць няроўнасць.
Пласцінкі пад капялюшыкам рэдкія, колер шэры, бялёсы.
Ножка дасягае даўжыні да 8 сантыметраў, афарбоўка шэрая, бэжавая. На паверхні ножкі шмат слізі, нярэдка маецца баразёнка. Усярэдзіне полая.
Мякаць шэрая, пах і густ нейтральныя.
Глиофора алеістая лічыцца рэдкім грыбом, а гвалтоўная дзейнасць чалавека (узворванне лугоў, выпас жывёлы) зніжае колькасць віду.
Неядомы.