Вядома, што вострае пачуццё страху ўключае механізм фізіялагічнага ўзбуджэння, дзякуючы якому мы рыхтуемся альбо супрацьстаяць пагрозе, альбо бегчы. Аднак з-за этычных абмежаванняў у навукоўцаў мала магчымасцяў больш падрабязна вывучыць феномен страху. Аднак каліфарнійскія даследчыкі знайшлі выйсце.
Навукоўцы з Каліфарнійскага тэхналагічнага інстытута (ЗША), артыкул якіх
Удзельнічаць у эксперыменце пагадзіліся 156 чалавек, якім заплацілі за наведванне атракцыёна. Удзельнікаў падзялілі на групы па восем-дзесяць чалавек. Перш чым адправіцца ў падарожжа па «турме», кожны з іх распавёў, колькі знаёмых і незнаёмых людзей у адной групе з ім, а таксама адказаў на шэраг пытанняў.
Акрамя таго, людзі павінны былі па спецыяльнай шкале ацаніць, наколькі ім страшна цяпер і наколькі ім будзе страшна, калі яны апынуцца ўнутры. Затым кожнаму ўдзельніку на запясце апранаўся бесправадны датчык, які кантраляваў электраправоднасць скуры. Гэты паказчык адлюстроўвае ўзровень фізіялагічнага ўзбуджэння, у адказ на вылучэнне поту. Пасля паўгадзіннага падарожжа па камерах імерсіўнай «турмы» ўдзельнікі распавялі пра свае адчуванні.
Аказалася, што ў цэлым людзі чакалі, што адчуюць больш страху, чым на самой справе. Аднак жанчыны ў сярэднім баяліся больш, чым мужчыны, як перад уваходам у атракцыён, так і ўнутры яго.
Даследчыкі таксама выявілі, што людзі, якія адчувалі большы страх у «турме», часцей адчувалі рэзкія парывы электраправоднасці скуры. Пры гэтым, што цалкам чакана, нечаканая пагроза справакавала больш моцныя ўсплёскі фізіялагічнага ўзбуджэння, чым прагназавалася.
У тым ліку навукоўцы планавалі высветліць, як змяняецца рэакцыя на страх у залежнасці ад таго, хто знаходзіцца побач — сябры ці незнаёмцы. Аднак дакладнага адказу на гэтае пытанне знайсці не ўдалося. Справа ў тым, што ва ўдзельнікаў, у якіх у групе было больш сяброў, чым незнаёмцаў, узровень фізіялагічнага ўзбуджэння ў цэлым быў больш высокі. Гэта магло быць звязана як з моцным страхам, так і проста з тым, што ў кампаніі сяброў удзельнікі былі ў прыпаднятым, эмацыйна ўзбуджаным стане.
Даследчыкі таксама прызнаюць, што іх эксперымент меў шэраг абмежаванняў, якія маглі паўплываць на вынікі. Па-першае, удзельнікаў адбіралі з людзей, якія былі загадзя арганізаваны на паездку і, несумненна, чакалі, што яна спадабаецца. Выпадковыя людзі могуць адрэагаваць па-рознаму. Акрамя таго, пагрозы, з якімі сутыкнуліся ўдзельнікі, відавочна не былі рэальнымі, і ўсё, што адбываецца, цалкам бяспечна.