Рамарыя звычайная (Ramaria eumorpha)
- Аддзел: Базідыяльныя грыбы (Basidiomycetes)
- Падраздзяленне: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Клас: Агарыкаміцэты (Agaricomycetes)
- Падклас: Phallomycetidae (Вельковые)
- Парадак: Гомфалевыя
- Сямейства: Гомфовые (Gomphaceae)
- Род: Рамарыя
- Тып: Ramaria eumorpha (рамарыя звычайная)
:
- Яловы рог
- Рамарыя Інваліі
- Няправільная клавіятура
- Clavariella eumorpha
Рамарыя звычайная - адзін з самых распаўсюджаных сярод лясных відаў рагатых грыбоў. Моцна разгалінаваныя жоўта-вохрыстыя пладовыя целы растуць невялікімі групамі ў цяністых месцах на мёртвым покрыве пад хвояй або елкай, часам яны ўтвараюць крывыя лініі або суцэльныя «вядзьмарскія кругі».
Пладовае цела вышынёй ад 1,5 да 6-9 см і шырынёй ад 1,5 да 6 см. Разгалінаваны, кусцісты, з тонкімі вертыкальна прамымі галінамі. Афарбоўка аднастайная, бледна-вохрыста або вохрыста-карычневая.
Пульпа: далікатны ў маладых асобнікаў, пазней жорсткі, гумападобны, лёгкі.
Нюх: не выказана.
густ: з лёгкай гарчынкай.
споравы парашок: вохра
Лета-восень, з пачатку ліпеня да кастрычніка. Расце на падсцілцы ў хвойных лясах, багата, часта, штогод.
Умоўна ядомы (у некаторых даведніках – ядомы) грыб нізкай якасці, ужываецца ў свежым выглядзе пасля адварвання. Каб пазбавіцца ад горычы, некаторыя рэцэпты рэкамендуюць доўга, 10-12 гадзін, вымочваць у халоднай вадзе, некалькі разоў змяняючы ваду.
Грыб падобны на Рамарыя жоўтая, мякаць якой больш жорсткая.
Феаклавуліна абіеціна (Phaeoclavulina abietina) у вохрыстым варыянце таксама можа быць вельмі падобная на рагавушку Інтваля, аднак у Phaeoclavulina abietina мякаць пры пашкоджанні хутка зелянее.
Як сінонім як Ramaria Invalii, так і Phaeoclavulina abietina пазначаецца назва «Елка рагач (Ramaria abietina)», але трэба разумець, што ў дадзеным выпадку гэта амонімы, а не адзін від.
Фота: Віталь Гумянюк