Смажанае на ражне пад назвай шашлык прыйшло ад крымскіх татараў у 18 стагоддзі, але радзімай шашлыка называюць многія краіны, у асноўным усходнія. Мяса на вогнішчы гатавалі спрадвеку, паўсюдна, а цяпер кожны народ гатаваў па-свойму, мяса мела розныя назвы.
– У Арменіі шашлык называюць «харавац», у Азербайджане – «кебаб», па-турэцку – «шашлык». У Амерыцы і заходніх краінах мяса не круцяць, а перагортваюць, таму што там так распаўсюджаны ростеры BBQ. Грузінскі шашлык называецца «мцвади» - гэта невялікія кавалачкі мяса, наколатыя на лазе. Міні-шампуры папулярныя і ў краінах Паўднёва-Усходняй Азіі, дзе іх называюць сатай. У карэйскай кухні ёсць страва - «орологик» - шашлык з качкі. А ў Бразіліі шашлык называюць «Сураскі», у Японіі - «хочу конняку», у Малдове - «каразей», Румыніі - «вялікі», грэцкі «сувлаки» і мадэра - «эспетада».
– Пах шашлыка на мангале – гэта пах вітаміна В1.
Класічны мясной шашлык замочваюць у воцаце або віне, кіслай малацэ або газаванай вадзе, маянэзе, кетчупе, піве, морсе, а яшчэ, як аўстралійцы, у дужым гарбаце.
– Першы кебаб у Парыжы адкрыў Аляксандр Дзюма, які прывёз рэцэпт з паездкі на Каўказ.
– У Японіі гатавалі шашлык з мяса дэльфінаў.
У Таджыкістане ў 2012 годзе быў выпушчаны брэнд, на якім намаляваны чалавек, які рыхтуе шашлык.
– Японскія шашлыкі не рыхтуюць на вуглях, бо вуголле ўбірае пахі, а распальванне дае іх прадуктам. Разам з шашлыком японцы ядуць марынаваны імбір, так як нейтралізуе пахі.
– Шашлык стаў часткай фальклору, часта апісваецца ў літаратуры і ў фільмах. У 2004 годзе ў ЗША на экраны выйшаў фільм - камедыя «Кебаб» рэжысёра Лэнса Рыверы.
Самая доўгая страва рыхтуецца ў Кіеве (150 метраў) і Казані (180 метраў). У Йошкар-Оле з моцна прыгатаваным шашлыком з курыцы, вагой 500 кг.
На востраве Ісігакі ў Японіі прыгатавалі шашлык з ялавічыны даўжынёй 107.6 метра.