«Толькі наша баязлівасць прымушае дрыжаць нашыя сэрцы пры выглядзе гэтай цялеснай смерці. І толькі момант выхаду душы з цела, толькі ён і цяжкі, і страшны. А там і цяпер спакой, вечны супакой, вечная радасць… сустрэча з дарагімі сэрцу, позірк тых, каго ўжо тут любілі, каму маліліся, з кім жылі ў еднасці»
Сакалоў Васіль Аляксандравіч, протаіерэй, свяшчэннамучанік