Жоўты пушнік (Lycoperdon flavotinctum)

Сістэматыка:
  • Аддзел: Базідыяльныя грыбы (Basidiomycetes)
  • Падраздзяленне: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Клас: Агарыкаміцэты (Agaricomycetes)
  • Падклас: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Парадак: Agaricales (Agaricales або Lamellar)
  • Сямейства: шампіньёны (Agaricaceae)
  • Род: Lycoperdon (Дажджавік)
  • Тып: Lycoperdon flavotinctum (Пухоўнік жоўтага колеру)

Жоўты пушонка (Lycoperdon flavotinctum) фота і апісанне

Яркая, сонечна-жоўтая афарбоўка жоўтага плашчоўкі не зблытае гэты грыб з іншымі плашчоўкі. У астатнім ён расце і развіваецца гэтак жа, як і іншыя, больш вядомыя і значна менш рэдкія плашчы.

Апісанне

Пладовае цела: у маладых грыбоў то круглая, амаль без ножкі, то падоўжаная, грушападобная, часам з выразнай ілжывай ножкай каля 1 см. Невялікія, да трох сантыметраў у вышыню і да 3,5 см у шырыню. Вонкавая паверхня ярка-жоўтая, цёмна-жоўтая, памяранцава-жоўтая, жоўтая, бледна-жоўтая, да падставы святлее; з узростам святлее. У маладосці паверхня грыбка пакрыта дробнымі шыпамі і пупырышков. Па меры росту або пад дажджамі калючкі могуць цалкам абсыпацца.

Калі асцярожна вырваць грыб, то ў падставы можна ўбачыць тоўстыя корнеобразные цяжкі міцэліем.

Калі спрэчка спее, знешняя абалонка трэскаецца ў верхняй частцы, утвараючы адтуліну для выхаду спрэчка.

Спрэчкі ўтвараюцца ў верхняй частцы пладовага цела. Стэрыльная (бясплодная) частка складае каля траціны вышыні.

Пульпа: белы, у маладых асобнікаў бялёсы, з узростам цямнее, становіцца аліўкава-карычневым і ператвараецца ў парашок, які змяшчае спрэчкі. Мяккі, даволі шчыльны, па структуры некалькі ватовы.

Нюх: прыемны, грыбны.

густ: грыб.

споравы парашок: жаўтавата-карычневы.

Спрэчкі жаўтлява-карычневыя, шаровідные, мелкошипистые, 4-4,5 (5) мкм, з малюсенькай ножкай.

Ядомасць

Ядомы ў маладым узросце, як і іншыя ядомыя дожджыкі: пакуль мякаць не стане белай і шчыльнай, яна не ператварылася ў парашок.

Сезон і размеркаванне

Лета-восень (ліпень – кастрычнік).

Грыб лічыцца вельмі рэдкім. Плоданасіць не кожны год, на адкрытых участках глебы ў змешаных і лісцяных лясах. Сустракаецца адзінкава ці невялікімі групамі. Ёсць звесткі аб знаходках у Заходняй Еўропе, Паўночнай Амерыцы.

Фота: Барыс Мелікян (Fungarium.INFO)

Пакінуць каментар