змест
Мысленне без правілаў жыве па наступных правілах:
Адвольны дрэйф ад ідэі да ідэі
Варыянт 1. Імітацыя логікі. Варыянт 2. Усё лагічна, але хаваецца тое, што лагічна можа быць па-іншаму, што логік тут можа быць шмат.
«Ужо цямнее, і нам трэба ісці». Або: »Ужо цямнее, таму нікуды не дзенемся«.
Абутковая кампанія вырашыла выйсці на афрыканскі рынак і накіравала туды двух менеджэраў. Неўзабаве адтуль прыходзяць дзве тэлеграмы. Першае: «Туфлі няма каму прадаваць, тут ніхто не абуваецца». Па-другое: «Дзіўная магчымасць продажу, пакуль усе тут басанож!»
Прадузятае меркаванне: спачатку вырашай, а потым думай
Чалавек займае пазіцыю (прадузятае меркаванне, меркаванне з другіх вуснаў, хуткае меркаванне, капрыз і г.д.), а затым выкарыстоўвае мысленне толькі для яе абароны.
- Ранішняя зарадка мне не падыходзіць, бо я сава.
Наўмыснае непаразуменне: даводзіць рэчы да крайнасці
Агульнапрыняты метад доказу - давесці рэчы да крайнасці і такім чынам паказаць, што ідэя немагчымая або нічога не вартая. Гэта больш, чым схільнасць выкарыстоўваць існуючыя забабоны. Гэта стварэнне імгненная прадузятасць.
— Ну, ты яшчэ кажаш, што…
Разгледзім толькі частку сітуацыі
Самы распаўсюджаны недахоп мыслення і самы небяспечны. Разгледжана толькі частка сітуацыі, і на гэтай частцы бездакорна і лагічна грунтуецца выснова. Небяспека тут падвойная. Па-першае, нельга абвергнуць выснову, знайшоўшы лагічную памылку, бо такой памылкі няма. Па-другое, чалавека цяжка прымусіць абдумаць іншыя аспекты сітуацыі, таму што яму ўжо ўсё зразумела і ён ужо зрабіў выснову.
— У нашай гульні «Падводная лодка» ратавалі толькі эгаістаў, а ўсе прыстойныя людзі гінулі. Такім чынам, прыстойныя людзі - гэта тыя, хто вырашыў загінуць на падводнай лодцы дзеля іншых.