Фінскі вожык (Sarcodon fennicus)
- Аддзел: Базідыяльныя грыбы (Basidiomycetes)
- Падраздзяленне: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Клас: Агарыкаміцэты (Agaricomycetes)
- Падклас: нявызначанага становішча
- Парадак: Thelephorales (тэлефарычныя)
- Сям'я: Банкеровые
- Род: саркодон (Sarcodon)
- Тып: Sarcodon fennicus (ажына фінская)
Вожык фінскі вельмі падобны на вожыка шурпатага (Sarcodon scabrosus), насамрэч, ён пазначаны ў Index Fungorum як «Sarcodon scabrosus var. fennicus», але спрэчка аб тым, ці выводзіць яго асобна, усё яшчэ працягваецца.
апісанне:
Экалогія: расце групамі на глебе. Інфармацыя супярэчлівая: паказваецца, што можа расці ў змешаных лясах, аддае перавагу буку; паказваецца таксама, што расце ў іглічных лясах, утвараючы мікарызу з іглічнымі. Часцей сустракаецца ў верасні-кастрычніку. Лічыцца вельмі рэдкім.
Капялюшык: 3-10, да 15 см у дыяметры; выпуклая, плоска-выпуклая, раскрываецца з узростам. У маладых грыбоў яна амаль гладкая, затым больш-менш лускаватая, асабліва ў цэнтры. Афарбоўка карычневая з пераходам у чырвона-карычневую, да краю значна святлее. Няправільнай формы, часта з хваліста-лопасцевым краем.
Гименофор: спускаюцца «калючкі» 3-5 мм; бледна-карычневыя, больш цёмныя на кончыках, вельмі шчыльныя.
Сцябло: 2-5 см даўжынёй і 1-2,5 см таўшчынёй, злёгку звужаны да падставы, часта выгнуты. Гладкі, колер вар'іруецца ад чырванавата-карычневага, сіне-зялёнага, цёмна-аліўкавага да амаль чорнага да падставы.
Мякаць: шчыльная. Афарбоўка розная: амаль белая, у капялюшыку светла-жоўтая; сіне-зялёны ў ніжняй частцы ног.
Пах: прыемны.
Густ: непрыемны, горкі або перачны.
Споравы парашок: карычневы.
падабенства: Вожык фінскі, як было адзначана вышэй, вельмі падобны на вожыка шурпатага. Вы можаце зблытаць яго з ажынай (Sarcodon Imbricatus), але рэзкі горкі густ адразу расставіць усё па сваіх месцах.
Для фінскага ежовика характэрныя яшчэ некалькі прыкмет:
- луска значна менш выяўленая, чым у Sarcodon scabrosus (шурпатая)
- ножка цёмная адразу ад капялюшыкі, чырвона-бураяi з пераходам у зелянява-блакітныой колер, часта цалкам зелянява-сініая, і не толькі ў падставы, але і ў шурпатай ажыны каля капялюшыкі, ножка даволі светлая
- калі разрэзаць ножку ўздоўж, то ажына фінская на зрэзе адразу прадэманструе цёмныя афарбоўкі, а ў ажыны шурпатай мы ўбачым пераход колеру ад бледна-карычневагашэрыя або ад шэрых да зеленаватых, і толькі ў самога падставы сцябла – зелянява-чорныяга.
Ядомасць: У адрозненне ад ажыны пестролистной, гэты грыб, як і ажына шурпатая, лічыцца неядомым з-за горкага густу.