Нягледзячы на ўсё вышэйсказанае, у жыцці бываюць сітуацыі, у якіх даводзіцца мірыцца з ужываннем мяса. Карэнныя жыхары Крайняй Поўначы, такія як эскімосы або карэнныя жыхары Лапландыі, не маюць рэальнай альтэрнатывы паляванню і рыбалцы для выжывання і гарманічнага суіснавання ў сваім унікальным асяроддзі пражывання.
Ад незайздроснай долі звычайных рыбакоў ці паляўнічых іх (ці, прынамсі, тых, хто да сённяшняга дня свята прытрымліваецца традыцый продкаў) засцерагае тое, што яны лічаць паляванне і рыбалку нейкім сакральным рытуалам. Паколькі яны не дыстанцуюцца, адгароджваючыся ад аб'екта свайго палявання пачуццём уласнай перавагі і ўсемагутнасці, можна сказаць, што іх самаідэнтыфікацыя з тымі жывёламі і рыбамі, на якіх яны палююць, заснавана на глыбокай пашане і пакоры перад той адзінай адухоўляючай сілай, якая ўдыхае жыццё ва ўсе істоты без выключэння, пранікаючы і аб'ядноўваючы іх.